Pek terbiyeli geçinen kimileri, keşke b ile k’nın arasına bir nokta koysaydın. Açık açık ‘bok’ yazmasaydın, diyebilirler. Ne yani, ben de mi örteyim, bokun üstünü, bir nokta ile de olsa? Yazdığım bilgisayarın programcısı da pek terbiyeliymiş; bu sözcüğü ne zaman yazsam, sözcüğün altını çizerek beni uyarıyor.
Normalde, ben de böyle sözcükleri kullanmamaya özen gösteririm; ama bugünkü akşamüstü gezintimde çileden çıktım. Bile isteye mi, hayır. Kırılasıca ayaklarım, yollara düşmeseydi ya. Otursaydı dört duvar arasında. Malatya caddelerinde gezmenin gereği var mıydı akşam akşam? Sokağa çıkarsan, olacağı budur.
Önce sevindim. Cengiz Topel Caddesi’ndeki çöken kaldırımın parkelerinin dolguyla yükseltilmiş olduğunu gördüm. Sonra, Cezmi Kartay Caddesi’nin Sivas Caddesi’ne kavuştuğu kavşaktaki, ayaklar altında kalan menekşelerin çevresine, çiçekli çalı çevrildiğini gördüm. Bu iki iyileşmeyle keyifli keyifli yürüyerek Mehmet Buyruk Caddesi’ne vardım.
Varmaz olaydım. Vali konağının olduğu caddenin kaldırımları, iki yanlı sökülmüş. Malatya’yı güzelleştirme çalışması yapılıyormuş. Modern Malatya olacakmış. Ağaçlara kıyarak modern olacaksak, ağaçları keserek güzelleşeceksek; çirkin ve çağdışı kalalım daha iyi.
Bir fidanın üzerine abanmış iş makinesini gören yürek, dayanamaz bu duruma.
Daha önce, kestikleri ağaçların köklerini gizlemek gereği duymamışlardı. Bu kez, kestikleri ağaçların köklerini, kaldırımdan söktükleri parke taşlarıyla örtmüşler. Ben de hem parkelerle örtülmüş şeklini hem de parkeleri öteleyerek açık şeklini fotoğrafladım.
Aklıma da ister istemez, kedinin, haltını örtüşü geldi. Kedi, haltını ettikten sonra patisiyle çevredeki toprakları çekerek haltının üstünü örter. Bu kez Malatya’nın vali konağı caddesindeki ağaçlar kesilmişti. Ama kesilen ağaçlardan kalan kökler, parke taşlarıyla örtülerek ne amaçlanmıştı dersiniz?
Sultan KILIÇ - Malatya
.jpg)
