Türkü diyarın da dil geldi söze,
Adın türküler de kaldı Arguvan.
Nüfusu düşürdün ikibinyüze,
Gelişmede geri kaldın Arguvan.
Aşağı da yukarıda Sürmenli,
Gidip gezmek lazım, bakıp görmeli.
Ektir’de tanıyın garip Zeynel’i,
Horumhan’a ne kaldı ki Arguvan.
Halpuz Bağlarının şen geçer yazı,
Harman yeli eser değişmez hızı.
Hacı Engüzel’in Arguvan ağzı,
Türkülere miras kaldı Arguvan.
Asmaca’dan inin, Çiftlik’e varın.
Kerpiç evler tarih oldu Asar’ın.
Kondu’larda doğan, İlyas Salman’ın,
Geride öfkesi kaldı Arguvan.
Kayanın dibinde kurulu Musu.
Hakverdi, Güveçli yakın komşusu.
Yürektaş’ın kaçmaz mı ki uykusu,
Dereleri susuz kaldı Arguvan.
İsaköy’ün tarih, oldu İsa’sı,
Sahipsiz kalmadı Abdal Musa’sı.
Eski Çermik baraj, yürekte yası.
Morhamam yerinde kaldı Arguvan.
Susuzluğa hasret gider Parçikan.
Mamahar’da öyle birde Narmikan.
Kesirik yemyeşil, kuru Omukan,
Her evde bir yaşlı kaldı Arguvan.
Narmikan önünde kuru bir yazı,
Mişedi Yamaç’ta çal dertli sazı.
Doydum yetim, Maliyan içimde sızı.
Kimi köy ağaçsız kaldı Arguvan.
Ermiş’liye sorun İmam Cafarı.
Arakel vefalı bilirmiş yarı.
Karakapı derler, ilk cemin varı,
Karataş Gürge’de kaldı Arguvan.
Sultan Hatun kalmaz Bozan’da yetim.
Karahöyük’ler bilir kadir kıymetin.
İnançlarda saklı belki hikmetin.
İşimiz Allaha kaldı Arguvan.
Mineyik dededir, Apası öyle.
Kızıluşağı’na var selam söyle.
Şemsi Belli’den bir haber eyle,
“Emmoğlu” kadehte kaldı Arguvan.
Şamı’nın düzünden in Emirler’e
Yeşil bir vadidir işte Bemere.
Çayları besleyen bir dizi dere,
Şimdi suya hasret kaldı Arguvan.
Mamısa, Yeniköy unutmam sizi.
Veysel Kabakcı’nın her köyde izi.
Bellikler’in “boynu bükük nergisi”,
Viranede yetim kaldı Arguvan.
Yolun kıyısında sessiz Akören.
Eymir’dir emekli sefasın süren.
Kutsal balıkları Kızık’tan öğren,
Gönlüm şu Atma’da kaldı Arguvan.
Ovacığı yayla bildi Kurutaş.
Kadabela oldu yoluma yoldaş.
Kömürlük’te okul göründü gardaş,
Okumanın adı kaldı Arguvan.
Yiğitlik kadimdir Alhasuşağı.
Gökağaç’ta kalmaz ondan aşağı.
Göldağına bakar Göçeruşağı,
Uşakların öksüz kaldı Arguvan.
Bırik Deresinde gir suyu boyla.
Şotik aşirettir her yanı yayla.
Çakmak’ta çoban ol sürüyü hayla,
Ergusu Yama’da kaldı Arguvan.
Türküler diyarı çoktur ozanı.
Lokma yapar kaynatırlar kazanı.
Aydını çok, okuyanı, yazanı,
Birçoğu gurbette kaldı Arguvan.
Kimi aşık olur dalar ummana.
Türküler karışır tozu dumana.
Ne ahta doyuldu, nede amana.
Adın türkülerde kaldı Arguvan.
06 Ekim 2009
Güzel bir şiir Rıza be.. Yaşlandıkçı memleket sevcdası artıyor. ben 1982 yılından 2009 şıyına kadar gitmemiştim. Geçen yıl dayanamadım gittim. Bir hafta kaldım ta ayrancalara kadar çıktım. İyi dolaştım İnşallah bu yazda gideceğim. bizim köyüde yazmışssın teşekkürler