Arguvan Yazısı
Yazı; kelimesi ilk anda kalemle veya bilgisayarla yazılan harfler olarak akla gelebilir. Arguvanlı birisi için ise ağaçsız, mera veya tarla olarak kullanılan, düz olan arazilere denilir. Arguvan bir yazının ortasındadır. Çevresi sarı renktir yaz mevsiminde. Kış mevsiminde ise kahverengi.
Arguvan Yazısı′nın bekçisi ağaçlardır. Tarlaların sınırlarına konuşlanmış bazı büyük çalılıklar ile şu anda ziyaret olarak ta kullanılan ağaç dışında pek yoktur. O nedenle yazı’dan geçmek, hele gündüz öğle vaktinde çok zordur. Köylerden Arguvan’a gelenler sabah erkenden gelir, ikindide yola çıkarlar. Yazı’nın sıcaklığı insan yüzünü de, yüreğini de kavurur. Ağaçların gölgesi cennet gölgesi gibidir; orada çalışanlara veya çobanlara. Ağaçların gölgesi cennet köşesi gibidir.
Arguvan Yazısı′nda çeşmeler ab- ı hayattır. Buradan geçenlerin sıcaklardan hemen dudakları kuruyuverir. Bulunan çeşmede doya doya, kana kana su içilir. Bir sazlık olması su olmasına en güzel işarettir. Çeşmelerinden soğuk ve çok tatlı sular akar. Kuruyan toprağa bir nefestir. Kuruyan toprak yarılır, çatlar. Yağan yağmur ile ortaya çıkan kokusu doyumsuzdur.
Arguvan Yazısı′nın toprağı cömerttir. Tarlalardan oluşan Yazı’da baharda yeşeren buğdayların rüzgârda salınması ile coşkuludur. Hasat mevsimi geldiğinde ise biçerdöverlerin bu bereketli topraklar üzerindeki coşkulu hareketleri görülür. Elde edilen hasat Arguvanlının da, toprağında yüzünü güldürür.
Arguvan çöl ortasındaki vaha gibi Yazı ortasında bir merkezdir. Yolcuya han, dinlenme yeridir. Yalnız ve sessizdir. Bağırsa çığlığını kimse duyamayacak gibidir.
Arguvan Yazısı′nda rüzgâr en iyi arkadaştır. Sessizliği tam ortasından böler. Buğday saplarını savururken, bir hareket, bir coşku getirir. Sıcaklığın arasında aniden çıkan bir esinti göğse serin bir sıcaklık verir. Bu esintiye yanık bir sesle söylenen bir türkü eşlik eder.
Arguvan Yazısı′nda kışlar pek çetindir. Yürüyerek giden bir kişi için bitmez bir yol gibi gelir. Gelin gibi örtülür. Durgun ve düşüncelidir.
Arguvan Yazısı′nda gizli saklı yoktur. Her şey aşikârdır. Ne saklanacak dehlizler, ne de kaçacak bir sığınak vardır. Apaçık ortadasın, hayatın tam orta yerinde. Ömrümüzün harman yerinde. Var isen kendin olarak varsın, başka bir şey olamazsın.
Arguvan Yazısı′nda tohum ekenlerin, hasat edenlerin, nohut biçenlerin, harman verenlerin, saman çekenlerin, çobanların kaderi üzerinde yaşadıkları toprağa benzer.
Arguvan Yazısı bizim alınyazımız gibidir.
