Kimi, ilkokulu bitirebilmiş; kimi, hiç okutulmamış Yeşilyurtlu kadınlarımız. Birkaçı, dayanışmayı kafaya koymuş. Ötekileri de buna inandırmış. Bir araya gelmiş, Yeşilyurt Girişimci Kadınlar Derneği’ni kurmuşlar. İyi de yapmışlar. Bu durum, bizdeki fidan dikimlerine benziyor biraz. Dağa taşa fidanları diker, evimize döneriz. O bebek fidanın artık suya ihtiyacı yokmuşçasına, onları öylece bırakırız. Yeşilyurt Girişimci Kadınlar Derneği de biraz öyle olmuş. Hadi kurun, arkanızdayız, diyenleri şimdi yanlarında yörelerinde görememekten yakınıyor Çırmıhtılı kadınlar.
Girişimci kadınların amaçları üretmek ve ürettiklerini pazarlamak. Evlerine, çocuklarına daha iyi bir yaşamı, emekleriyle sağlamak. Bir araya gelip her konuda bilgi alışverişinde bulunarak dünyaya, ben de varım, diyebilmek. Bunu bir yana koyalım, çocuğunun beslenmesine katkıda bulunabilse, buna bile razı bu girişimci kadınlar.
Ürettiklerini tertemiz yapan Çırmıhtılı çalışkan kadınlarımız, neler yapmıyorlar ki? Tatlıdan tuzluya; üstelik Çırmıhtı’nın dağlarında bağlarında yetişen doğal ürünlerle… Tadını başka yerde bulamayacağınız nefis ürünleri, sanatçı duyarlığıyla hazırladıkları yiyeceklere aktarıyorlar. Çeşit çeşit reçeller, pekmezler, turşular, pestiller, tarhanalar, erişteler, yufkalar, tandırlar… Ev yemeklerinin en nefisleri: Kiraz yaprağı sarma, tevek sarması, lahana sarması, ekşili köfte, sıkma köfte, içli köfte, analıkızlı köfte; tatlılar, pastalar, börekler… Çırmıhtı’nın dağlarındaki çiçeklerin damıtıldığı kara kovan ballar…
Gelin görün ki bu becerikli, temiz, çalışkan kadınlar, yapayalnız bırakılmış. Başta verilen destek sözleri unutulmuş. Fidan dikerken yaptığımız gibi yapmışız, arkamıza bakmadan oradan ayrılmışız. Bize pek çok kişi ve kurum yetkilisi destek sözü vermişti; ama şimdi kapımızı çalıp da halimizi soran yok. Size isim söylüyoruz; ama isimleri yazmayın. Amacımız, kimseyi incitmek değil, verilen sözleri hatırlatmak, diyorlar.
Yeşilyurt Girişimci Kadınlar Derneği Başkanı Refiye Uçar: “Derneğimizin kirası, elektrik, su, telefon, mutfak tüpü masrafları ağır geliyor artık. Çalışmak, üretmek istiyoruz; ama ürettiklerimizi pazarlayamıyoruz ki. Ürettiklerimizi düzenli olarak pazarlayabilsek, derneğimizin de biz üyelerin de geliri olabilecek. Böylece derneğimizin giderlerini karşılayabileceğiz. Satılan ürünlerden elde edilen gelirin yüzde beşi dernek kasasına giriyor. (Kasa, dedikleri minicik bir metal kutu, madeni paraların konduğu.) Dernek aidatı da aylık beş lira. Düzenli olarak aidat verebilen on üyemiz ancak var. Öteki üyelerimizin buna bile gücü yetmiyor.” diyor.
Sözü, dernek üyelerinden Sevilay Erdemir alıyor: “ Öyle sorunlarımız var ki bu sorunlar Çırmıhtı’nın tüm kadınlarını; hatta tüm halkını ilgilendiriyor. Belediye otobüsümüz yok. Belediye otobüsü olsa öğrencilerimiz ve pasolu insanlarımız, indirimden yararlanabilirler. Bir de Çırmıhtı’nın Cumhuriyet Meydanı, kahvehane ve parklarla çevrili. Bu parklarda erkekler oturabiliyor. Bayan olarak da ilçemize dışarıdan gelenler oturabiliyor. Bizler, bu parklara gidemiyoruz. Kahvehanelerle iç içe oluşundan belki. Yeşilyurtlu kadınların da gidebilecekleri parklarımız olsa. Çocuklarımıza oyun alanı, parklar yapılsa. Çocuklarımız, sokaklardan kurtulsa.” diyor.
Mücevher Uçar da: “ Çırmıhtı’mızda hiç değilse haftalık bir ilçe pazarımız olsa. Yeni yola haftalık ilçe pazarı kurulabilir. Bağımızda, bahçemizde, mutfağımızda, derneğimizde ürettiklerimizi getirip ilçe pazarında satabilsek; alacaklarımızı da pazarımızdan alabilsek, olmaz mı? “ diyor.
Her ay düzenli olarak dernekte toplandıklarını söylüyorlar. Ben derneğe gittiğimde dernekte bulunan üyelerle karşılaşıyorum: Yeşilyurt Girişimci Kadınlar Derneği Başkanı Refiye Uçar; üyeler, Sevilay Erdemir, Sema Cıcık, Mücevher Uçar, Çiğdem Yücel, Oya Hancı, Nursel Cıcık, Serap Alırkan, Aysun Cıcık, Cemile Şenbay. Çırmıhtılı kadınlarımız, işsiz de olsalar, dernek masraflarını ödeyemez durumda da olsalar, derneğe iki tane kanepe, bir soba alamayacak durumda da olsalar; konuklarına bunu hissettirmiyorlar. O güzel yemekleriyle, daha da önemlisi, güler yüzleriyle konuklarını ağırlıyorlar.
Yeşilyurtlu çalışkan kadınlarımızın ürettiği bu nefis ürünleri, düzenli olarak alabilecek kişi ve kurumlara ihtiyaçları var. Bağış istemiyorlar kimseden. Bizden ürün istesinler, biz çalışıp üretmeye hazırız, diyorlar. Derneği kapatmamak için direniyorlar. Üretimimizle daha insanca bir yaşamımız olsun, diyorlar. Çok şey mi istiyorlar? Yoksa Çırmıhtı’dan yükselen feryat, Malatya’dan ya da bir yerlerden duyulmuyor mu? Çırmıhtılı kadınların seslerini yel mi aldı, sel mi aldı?
Sultan KILIÇ
.jpg)
.jpg)
SULTAN KILIÇ
