Malatya İnönü Stadyumu’nda ‘aynı yerde, aynı anda, aynı kitabı, en fazla kişiyle okuma’ rekor denemesi yaptık.
Guinness Rekorlar kitabına girecekmişiz. Geçen yıl, Mersin’de 15 bin 440 kişiyle gerçekleşen etkinliği, Malatya’da 23 bin küsur kişiyle geride bıraktık.
Bu, sayısal verilerde yarışsa, şu anda öndeyiz. Eylemin ses getirmesiyse amaç, sesimiz gür çıktı.
Okuduğumuzu anladık mı? O, biraz şüpheli. Orada hep birlikte kitap okuduk ya da okur gibi yaptık diye, kitap okumaya eğilim mi duyduk? O da şüpheli. Neden Türkiye topraklarından beslenen bir yazar değil de Fransız yazar Victor Hugo tercih edilmişti? İşte buna da biz Fransız kaldık.
Her şeyi “mış” gibi yapmayı seviyoruz. Her yıl bir etkinlik modasını takip etmeyi de seviyoruz.
Yıl boyu, dört beş yaşlarındaki kız çocuklarını salya sümük ağlatarak, çığlık çığlığa İstiklal Marşı okurken izlettik ya…
Deprem ve yangın tatbikatları yaptırıyoruz. Bu tatbikatlara etek dolusu para ve en değerli zamanlarımızı harcıyoruz. Depremde, öğretmen olarak öğrencilerimizi sınıfta bırakıp anında, sokağa kaçıyoruz. Sapasağlam insanları, sedyelerden düşürerek hastanelik ediyoruz. Yaktığımız ateşi, yangın tüpüyle bile söndüremiyoruz.
Engellilere, size bir günlüğüne ‘aslanlar gibi askerlik’ yaptırdık, diyebiliyoruz.
Çocuk bayramında, makam koltuklarına oturmasına izin verdiğimiz çocuklarla ‘fasulyeden’ numarasıyla kafa buluyoruz.
Sabahtan öğleye kadar yollarda olan öğrenciler, stadyumu doldurarak hep birlikte Victor Hugo’nun Sefiller adlı eserinden Garip Bir Yolcu başlıklı dört sayfalık metni yüksek sesle okudular.
Bu okumuş insanlar, arkalarında binlerce kâğıt şapka, oturmaları için verilen köpük ve içtikleri suların pet şişelerini bıraktılar. Okumuşlar; yemyeşil sahayı, çöplük haline getirerek ayrıldılar stadyumdan. Okutulan metnin başlığına uygun hareket etti, bu garip yolcular.
Bu tür etkinlikleri düzenleyenlerin niyeti ve amacı güzeldir kuşkusuz. Bir de sonuçlar güzel olabilse. Sonuçları bile bile, modalaştırıp sürdürülen; yarışmaya, gösterişe, ‘desinler’e dönüştürülen etkinliklere ne diyelim?
Bir de ‘Malatya Günleri’ ve ‘Kayısı Festivali’miz var ki… Onları da ayrıca yazayım.
Sultan KILIÇ - Malatya
