Ne zaman adam oluruz?
Olaylar karşısındaki duyarsızlığımız ve hoşgörü eksikliğimizin, başkalarının yanlışından değil, kendi eksikliğimizden kaynaklandığını fark ettiğimizde...
Olaylar karşısındaki duyarsızlığımız ve hoşgörü eksikliğimizin, başkalarının yanlışından değil, kendi eksikliğimizden kaynaklandığını fark ettiğimizde...
***
Susturmanın her şartlarda suç olduğunun bilincine vardığımızda...
***
Bir hastanede kapı bekçiliği yapan bir görevlinin, hastanenin sadece kendisine ait olmadığının farkına vardığında...
***
Ölenin de öldürenin de aynı `Kitap`a inandığını anladığımızda...
***
Bütün gördüklerimizin ve okuduklarımızın yükünü artık taşıyamaz hale geldiğimizde...
***
Gönüllü `elçilik` görevinde bulunmadığımızda...
***
Yaşadığımız hayatı savunmak zorunda kalmadığımızda...
***
Ölümleri alkışlamadığımızda...
***
Baktığımız yerden neyi görmüşsek onu anlatabildiğimiz zaman...
***
Her türlü acıya "vicdan" olup, yüreğimize oturtabildiğimiz zaman...
***
Tanrı`ya havale edecek bir şeyimiz kalmadığı zaman...
***
Kendimize karşı içten ve samimi olmayı öğrendiğimiz zaman...
***
Toplumu insanlar aracılığıyla, insanları da toplum aracılığıyla incelemeyi öğrendiğimiz zaman...
***
Siyaset ile ahlakı bir tuttuğumuzda...
***
Yaşamın ritmini, duygusunu, coşkusunu ve atmosferini oluşturacak doğru sözcüğü bulduğumuzda...
***
Evimizin huzurunu yorganımıza sığdırabildiğimizde...
***
Yanlıştan ders almasını öğrendiğimiz zaman...
***
Melekle şeytanın ayırımını yapabildiğimiz zaman...
***
Aptallardan çok şey öğrenmeye başladığımız zaman...
***
Çağımızda gören, konuşan ve duyan birini "zavallı" olarak görmediğimiz zaman...
***
Sadece SÖZ ve DÜŞÜNCElerle ADAM olunamayacağını, Söz ve düşüncelerimizi bir EYLEM`e dönüştürebildiğimiz zaman ADAM oluruz...
